ปัญหาทุกอย่างมันมาจากความโง่ของตัวกูของกู

เราก็มีแต่ความทุกข์มาจากความยึดถือว่าตัวกูของกู ข้อนี้ไม่ค่อยสังเกตกัน แล้วก็ไม่ค่อยมองเห็นว่า ปัญหาทุกอย่างมันมาจากความโง่ของตัวกูของกู ซึ่งเป็นเหตุให้เกิดกิเลสทุกชนิด ถ้าไม่มีความเห็นแก่ตัวว่าตัวกูของกูแล้ว มันไม่เกิดความโลภ ไม่เกิดความโกรธ ไม่เกิดความหลง เพราะมันไม่เห็นแก่ตัว เป็นตัวกูเป็นของกู พอมันอยากได้มันเป็นความโลภ พอมันไม่ชอบใจ เพราะไม่ได้ตามที่ต้องการ มันก็เป็นความโกรธ เมื่อทำอะไรไม่ถูกมันก็เป็นความหลง

ฟ้าสางระหว่าง ๕๐ ปีที่มีสวนโมกข์ [ตอน ๒] น.๑๘๕
โดย พุทธทาสภิกขุ