พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล วัดป่าสุคะโต แสดงธรรมก่อนฉันเช้าวันที่ 4 ธันวาคม 2568

เมื่อ 30 ปีก่อนที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในอเมริกา มีผู้หญิงคนหนึ่งมาคลอดลูกก่อนกำหนด เป็นลูกแฝดหญิงทั้งคู่ เวลามีเด็กคลอดก่อนกำหนดก็จะเอาเด็กใส่ไว้ในตู้อบจะได้ดูแลง่าย แฝด 2 คนนี้เหมือนกันถูกแยกออกไปอยู่ในตู้อบคนละตู้

คนพี่อาการดีขึ้น แต่ว่าคนน้องปรากฏว่าแย่ลง หัวใจเต้นผิดจังหวะ การหายใจไม่สม่ำเสมอ แล้วก็แผ่วลง ๆ ออกซิเจนในเลือดน้อยลงไปทุกที จนกระทั่งตัวเริ่มดำคล้ำ หมอก็บอกพ่อแม่ของเด็กว่าทำใจได้เลย เพราะว่าอาการของลูกแฝดคนน้องทำอย่างไร ๆ ก็ไม่ดีขึ้น ตัวก็เริ่มคล้ำแล้ว

ระหว่างที่รอให้แฝดคนน้องหมดลม พยาบาลคนหนึ่งแกทนไม่ได้ก็เลยทำในสิ่งที่ไม่เคยมีใครทำมาก่อน แล้วห้ามทำด้วยคือ เอาลูกแฝดคนพี่ออกจากตู้อบแล้วมาใส่ไว้ในตู้อบของลูกแฝดคนน้อง โดยให้ลูกคนพี่หันหน้าเข้าหาคนน้อง กายชิดติดกัน

ปรากฏว่าเวลาผ่านไปไม่นาน ก็เกิดความเปลี่ยนแปลง ลมหายใจของคนน้องก็เริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ ออกซิเจนในเลือดสูงขึ้น ผิวที่เคยคล้ำก็เริ่มค่อย ๆ เป็นสีชมพู สุดท้ายปรากฏว่าคนน้องรอด

ที่น่าแปลกใจคือ พอพยาบาลมาดูตู้อบเพราะว่าเห็นความเปลี่ยนแปลงในร่างกายของทารกคนน้อง ก็มาเจอคนพี่เอามือเหมือนกับจะกอดคนน้องเอาไว้ ทั้ง ๆ ที่ทีแรกท่าทางไม่เป็นอย่างนั้น เอามาวางไว้แค่ให้หันหน้าเข้าหาคนน้อง แล้วก็เอากายชิดติดกัน

สำหรับคนพี่นี่ เหมือนกับมีสัญชาตญาณบางอย่าง เอามือไปกอดน้องเอาไว้ การสัมผัสของคนพี่นี่ก็เชื่อว่ามีส่วน มีส่วนมากเลยที่ทำให้คนน้องอาการดีขึ้นเรื่อย ๆ จนรอดตาย

ตอนหลังเวลามีลูกแฝดที่มีปัญหาแบบนี้ โรงพยาบาลนี้ก็ใช้วิธีนี้ ถ้าคนใดคนหนึ่งอาการดี ก็เอามาไว้ในตู้อบเดียวกับของอีกคนหนึ่งที่ย่ำแย่ เพราะเชื่อว่าการสัมผัสช่วยได้ ไม่ใช่แค่ช่วยจิตใจ ช่วยให้ร่างกายดีขึ้นด้วย

เด็กแม้เป็นทารกเขาก็เหมือนกับมีความรัก แฝดคนพี่รับรู้ได้ว่าคนน้องท่าทางไม่ค่อยดีแล้ว ทั้ง ๆ ที่เพิ่งคลอด แต่พอรู้สึกว่าคนน้องอาการไม่ค่อยดีก็เข้าไปกอด เหมือนกับเป็นสัญชาตญาณ แล้วคนน้องพอได้รับรู้ถึงสัมผัส จิตใจที่แม้ว่ายังไม่พัฒนาเท่าไหร่เพราะเพิ่งคลอด ก็รับรู้ได้ถึงความรัก ความอบอุ่น แล้วก็ทำให้ร่างกายดีขึ้น

ก่อนหน้านั้นถอยหลังไป 10 – 20 ปีที่แล้ว เคยมีกรณีทำนองนี้แต่ไม่ใช่เด็กแฝด เด็กที่คลอดก่อนกำหนด ร่างกายก็ย่ำแย่ ตามธรรมเนียมตามการปฏิบัติก็เอาเด็กไปใส่ไว้ในตู้อบ แต่เด็กก็ไม่ค่อยดีขึ้นเลย พยาบาลคนหนึ่งเกิดคิดอย่างไรก็ไม่รู้ ตอนค่ำเวลาปลอดคน แกก็จะไปเปิดตู้อบแล้วเอามือไปสัมผัสเด็ก ปรากฏว่าเด็กมีอาการดีขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งปกติ

ตอนหลังเวลามีเด็กคลอดก่อนกำหนดและใส่ไว้ในตู้อบ แกก็จะเข้าไปสัมผัส ทำให้เด็กคนนั้นสุขภาพดีขึ้นกว่าเด็กคนอื่น ๆ หัวหน้าพยาบาลก็แปลกใจ เอ๊ะ ทำไมเด็กคนนี้สุขภาพดีกว่าคนอื่น ๆ สอบถามไปสอบถามมาก็พบว่า อ๋อ เพราะมีพยาบาลคนหนึ่งชอบเอามือไปสัมผัส เอามือไปลูบ การสัมผัสมีผลต่อเด็กทารกมากเลย ที่แย่ก็อาจจะรู้สึกดีขึ้น หรือว่าที่ทรง ๆ ก็อาจจะดีขึ้นกว่าคนอื่น ๆ

ตอนหลังเขาก็เลยมีการทำช่องในตู้อบให้เอามือสอดเข้าไปสัมผัสกับเด็กได้ แต่ก่อนตู้อบนี่ไม่มี เพราะเขาถือว่าเอามือไปสัมผัสจะทำให้ติดเชื้อ การแพทย์สมัยนั้นแม้กระทั่งตอนนี้ก็ยังให้ความสำคัญกับเรื่องของร่างกาย เรื่องของเชื้อโรคว่าไม่ควรจะให้มีการสัมผัสกัน ตู้อบจะต้องปลอดเชื้อมากเลย แต่ว่านั่นเป็นการเน้นแต่เรื่องร่างกาย มองข้ามจิตใจ

เด็กแรกคลอดหรือคลอดก่อนกำหนด เขาต้องการความรัก ตามธรรมเนียมสมัยก่อนเขาให้ลูกมาวางไว้อยู่บนอกแม่ แต่เด็กที่คลอดก่อนกำหนด สุขภาพไม่ค่อยดีก็มักจะแยกออกไปอยู่ในตู้อบ ขาดสัมผัสจากผู้ใหญ่หรือจากพ่อแม่

แต่พยาบาลคนนี้ แกมีความเป็นแม่ ก็เอามือไปลูบไปสัมผัสเด็กทารกในตู้อบ ปรากฏว่าเด็กดีขึ้น สุขภาพดีขึ้น ที่เคยทรุดก็ค่อย ๆ ทรง แล้วก็ค่อยเป็นปกติ ตอนหลังๆก็เลยมีการเปลี่ยนวิธีปฏิบัติ ตู้อบจะมีช่องให้เอามือเอาแขนลอดเข้าไปเพื่อสัมผัสเด็กได้ ก็ยังระวังเชื้ออยู่ ช่องที่ว่านี้จะมีคล้าย ๆ ผ้ากันระหว่างมือของผู้ใหญ่กับร่างของเด็ก เพียงแค่นี้ก็ช่วยทำให้เด็กมีความรู้สึกอบอุ่นแล้ว เด็กเขาต้องการการสัมผัส

ที่จริงผู้ใหญ่ก็เหมือนกัน คนป่วยก็เหมือนกัน คนป่วยจำนวนไม่น้อยเลยพอได้รับการสัมผัสแล้วก็ดีขึ้น อย่างน้องสาวของอาจารย์ธรรมศาสตร์ท่านหนึ่ง อาจารย์แสวง บุญเฉลิมวิภาส อาจารย์แสวงเป็นอาจารย์ธรรมศาสตร์ เป็นอดีตผู้อำนวยการศูนย์ธรรมรักษ์ ที่ธรรมศาสตร์

น้องสาวของท่านเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย พออายุ 60 ต้น ๆ ป่วยเป็นมะเร็ง ป่วยมาก่อนหน้านั้นแล้ว ตอนหลังร่างกายแย่ลงไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งอยู่ในระยะสุดท้าย ผู้ป่วยก็ไม่อยากจะไปยื้อที่โรงพยาบาลแล้ว ก็เลยขอใช้ชีวิตช่วงสุดท้ายที่บ้าน แต่ว่าพออาการหนักก็ตัดสินใจไปโรงพยาบาล

ไม่ใช่ไปเพื่อยื้อแต่ไปเพื่ออาศัยเตียง แล้วก็อาศัยความสะดวกหลายอย่าง เพราะว่าลูกคนเดียว ดูแลไม่ไหว ถ้าไปอยู่โรงพยาบาลในช่วง 2 – 3 วันสุดท้ายเพื่อจะช่วยลดภาระของลูก แล้วก็จะพบความสุขสบายเพราะว่าโรงพยาบาลมีอุปกรณ์ที่จะช่วยบรรเทาความเจ็บความปวดได้

ระหว่างที่ขับรถไปส่งโรงพยาบาล อาจารย์แสวงเป็นคนขับรถ น้องสาวนอนที่เบาะหลัง กลางทางปรากฏว่าหายใจติดขัด แล้วปวดมาก ต้องหยุดรถเพราะว่าเอามอร์ฟีนมาด้วย มอร์ฟีนที่กินทางปาก และจะกินได้ก็ต้องประคองคนป่วยให้อยู่ในท่านั่ง อาจารย์แสวงก็สัมผัสร่างของน้องสาวอย่างอ่อนโยน และทำให้อยู่ในท่านั่ง

แต่พอจะให้กินยาแล้วก็ตามด้วยน้ำ ผู้ป่วยบอกว่าไม่ต้องแล้ว หายปวดแล้ว หายใจดีขึ้นแล้ว และพูดขึ้นมาว่า love can relieve pain and comfort people พูดภาษาฝรั่ง แปลว่าความรักสามารถเยียวยาความเจ็บปวดและทำให้สุขสบายได้

เพราะคนที่ปวดพอได้สัมผัสจากพี่ชายรู้สึกดีขึ้นเลย สุดท้ายก็พาส่งโรงพยาบาลได้แล้วก็ไปเสียชีวิตที่นั่น

เพราะการสัมผัสจะว่าไปก็เป็นสิ่งที่บำรุงใจ แล้วก็บำรุงกายด้วย ไม่ว่าเด็กหรือว่าผู้ใหญ่ หรือคนป่วย โดยเฉพาะคนป่วยหรือเด็กที่กำลังป่วยต้องการสิ่งนี้มาก แต่ต้องออกมาจากความรัก ถ้าทำแบบเป็นแกน ๆ ก็คงไม่ได้อะไร.